سایت شخصی آرمان رشدی

در یکی دو ماه اخیر، حتی شنیدن نام “کورونا” نیز لرزه بر اندام انسان می‌اندازد. آیا شما هم از آن وحشت‌زده هستید؟ هر که صادق باشد، حتماً به این سؤال، پاسخ مثبت می‌دهد! ممکن است کسی به‌خاطر امکان مرگ خودش نترسد، اما کمتر کسی را می‌توان یافت که به‌خاطر خطر ابتلای عزیزانش و مرگ آنها دچار وحشت نشود. در چنین شرایطی چه تسلی و دلگرمی‌ای می‌توان از خدا انتظار داشت؟
دهها سال پیش، زمانی که جنگ ایران و عراق جریان داشت، در آن روزهایی که هواپیماهای جنگی عراقی تهران را بمباران می‌کردند، همین نوع وحشت را تجربه کردم. شب‌هنگام، درست در لحظه‌ای که به رختخواب می‌رفتم و وحشت سراپایم را فرو گرفته بود، بی‌اختیار و بدون پیش‌زمینۀ فکری، این آیات زیبا و بسیار دلگرم‌کننده در ذهنم طنین‌افکن شد: “از خوف شب نخواهی ترسید، و نه از تیری که در روز می‌پرد.” (مزمور ۹۱:‏۵). حیرت‌زده شده بودم که چطور این آیه به‌ناگاه در ذهنم نجوا کرد! سایر آیات در همین مزمور نیز قطعاً اطمینان‌بخش هستند. می‌فرماید: “به‌یقین، اوست که تو را از دام صیاد خواهد رهانید و از طاعون مرگبار. . . از خوف شب نخواهی ترسید، و نه از تیری که در روز می‌پرد؛ از طاعونی که در تاریکی راه می‌رود، بیم نخواهی داشت و نه از وبایی که در نیمروز هلاک می‌سازد. گرچه هزار تن در کنار تو فرو افتند، و ده هزار بر جانب راست تو، اما به تو نزدیک هم نخواهد آمد.” (مزمور ۹۱:‏۳ و ۵-‏۷). بیایید به قدرت خدا و به وعده‌هایش اطمینان و اعتماد کنیم! آمین!